สมุดภาพในหัวสมองของฉันเริ่มเจือจางทุกครั้งที่ฉันตากฝนความรู้สึก
มันจะเปียก และลบเลือนไปตามกาลเวลาเรื่อยๆ ด้วยภาพความทรงจำใหม่ๆ
ที่ฉันเองแถบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ

ฉันมีน้ำหมึกความทรงจำนะ แต่ตอนนี้มันใกล้จะหมดขวดเต็มทีแล้วซิ

ทุกๆครั้งที่ฉันคิดถึงเธอไม่ออก ฉันจะเขียนซ้ำภาพด้วยการเปิดอ่านข้อความต่างๆ
ฉันจะยิ้ม และอยู่กับมันได้เป็นชั่วโมงๆเลยทีเดียว เธอเชื่อไม๊ ฉันมีความสุขมาก
แต่ว่าที่ๆฉันเก็บความทรงจำดีๆของเราไว้ มันเองก็เหลือไม่มากแล้ว

โทรศัพท์ที่พังไปแล้ว คอมพิวเตอร์ที่ข้อมูลหายไป และอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับเรา

ฉันจะทำยังไงกับมันดีนะ ถ้าน้ำหมึกขวดนี้หมดลง ....

เธอคงไม่ได้หายไปใช่ไม๊ ?

ไม่อาจบอกกับใครเขา

บางทีก็ คิดถึง
บางทีก็ เกรงใจคนอื่น
บอบบาง
ระวังตัว
และ ไม่เป็นตัวของตัวเอง

ไม่ไว้ใจ ไม่ชอบ
โทสะ
รัก
และ มีความสุขเมื่อได้พูดคุย

เราไม่อาจเป็นคนอื่นต่อกันได้จริงหรือ ?
ผู้ชายประเภทที่ชอบบอกรัก
มักชอบทำสัญญา







แต่ไม่ปฎิบัติ...