สมุดภาพในหัวสมองของฉันเริ่มเจือจางทุกครั้งที่ฉันตากฝนความรู้สึก
มันจะเปียก และลบเลือนไปตามกาลเวลาเรื่อยๆ ด้วยภาพความทรงจำใหม่ๆ
ที่ฉันเองแถบไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ
ฉันมีน้ำหมึกความทรงจำนะ แต่ตอนนี้มันใกล้จะหมดขวดเต็มทีแล้วซิ
ทุกๆครั้งที่ฉันคิดถึงเธอไม่ออก ฉันจะเขียนซ้ำภาพด้วยการเปิดอ่านข้อความต่างๆ
ฉันจะยิ้ม และอยู่กับมันได้เป็นชั่วโมงๆเลยทีเดียว เธอเชื่อไม๊ ฉันมีความสุขมาก
แต่ว่าที่ๆฉันเก็บความทรงจำดีๆของเราไว้ มันเองก็เหลือไม่มากแล้ว
โทรศัพท์ที่พังไปแล้ว คอมพิวเตอร์ที่ข้อมูลหายไป และอะไรอีกมากมายเกี่ยวกับเรา
ฉันจะทำยังไงกับมันดีนะ ถ้าน้ำหมึกขวดนี้หมดลง ....
เธอคงไม่ได้หายไปใช่ไม๊ ?
10/05/2553
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
